W drugi dzień pobytu w Rzymie postanowiłyśmy poświęcić na zwiedzanie Muzeów Watykańskich i muszę przyznać, że to była bardzo dobra decyzja aby zaliczyć muzea zaraz na drugi dzień gdyż zwiedzanie ich jest baaardzo czasochłonne i wyczerpujące. Samo zwiedzanie muzeów zajmuję minimum 5-6 godzin, nie mówiąc już o staniu w kolejce po bilet, my akurat kupiłyśmy przez internet aby ominąć te gigantyczne kolejki co jednak nas od nich nie uchroniło ponieważ przez wzmożone kontrole i tak trzeba było swoje wystać aby przejść podobną do kontroli na lotnisku kontrolę bezpieczeństwa. Jednak nie trwała ona zbyt długo.

Zwiedzanie Muzeów Watykańskich zalecane jest aby rozłożyć sobie wycieczkę po nich na co najmniej dwa dni, gdyż znajdujące się w nich zbiory arcydzieł, które przez całe wieki gromadzili biskupi Rzymu oraz ich dawne apartamenty oraz Sykstyna - prywatna kaplica papieska ozdobiona freskami Michała Anioła zajmuję naprawdę wiele czasu, a naprawdę szkoda aby tylko "obskoczyć" to miejsce. My jednak tak zrobiłyśmy gdyż miałyśmy ograniczony czas. Zwiedzanie Musei del Vaticano zaczęłyśmy od Pinakoteki watykańskiej podziwiając również zbiory sztuki egipskiej, etruskiej czy nowoczesnej, japońskiej oraz indonezyjskiej. Uwierzcie, że można się tutaj zgubić. Kolekcja muzeów watykańskich obejmuje 16 sal, wśród których znajduję się wiele dzieł wartych zobaczenia. Nie będę tutaj opisywała szczegółowo wszystkich dzieł, bo szczerze mówiąc, nie znam się na sztuce i aż tak bardzo mnie to nie interesowało, chciałam je po porostu chociaż raz w życiu zobaczyć aby stwierdzić czy warto spędzić tam aż tyle godzin. Owszem warto zobaczyć te wszystkie dzieła na własne oczy, robią niesamowite wrażenie, a spacer po wszystkich salach i wpatrywanie się w te wszystkie cudowne freski sprawia wrażenie jak w 3D, a to "tylko" namalowane ludzką ręką, dla samego efektu warto to zobaczyć i podziwiać ludzki geniusz. Na mnie największe wrażenie zrobiła Galeria Map zawierająca ciekawe malowane mapy z różnych części świata z XVI w. oraz Sala Sobieskiego - Sala di Sobieski , w której dominuje wielkie płótno Jana Matejki „Sobieski pod Wiedniem" na którym król Polski przedstawiony na pierwszym planie, podaje list do papieża zawiadamiający o zwycięstwie. Niestety nie udało mi się uchwycić obrazu w całości, nie pozwoliła na to ilość turystów zresztą tak jak widać na innych zdjęciach, ciężko było tutaj cokolwiek sfotografować, tłumy ludzi i kolejki, chyba nie ma odpowiedniej pory aby tutaj przyjść pozwiedzać w spokoju, chyba że prywatna wycieczka :p Poniżej przedstawiam Wam moją foto relację. Enjoy! Piszcie w komentarzach jak Wam się podoba? A może ktoś z Was był i zwiedzał? Ciekawa jestem Waszych opinii oraz jak rozplanowaliście sobie zwiedzanie okazałych Muzeów Watykańskich. Powyżej zdjęcia z wejścia na teren Musei dei Vaticano, oraz widok na teren ogrodów watykańskich, których niestety już nie udało nam się zobaczyć i jeden z moich ulubionych obrazów czyli „Adam i Ewa w raju" Nie mogło się również obejść bez wysłania kartek pocztą watykańską, taka okazja zdarza się bardzo rzadko, a tym miłym sposobem możemy pokazać bliskim, że o nich pamiętamy nawet jak jesteśmy daleko od nich. A wy wysyłacie kartki pocztowe? Ja je uwielbiam, ale ten zwyczaj niestety zanikł chyba bezpowrotnie. Na samym końcu zwiedziłyśmy salę, w której przedstawione są wszelkiego rodzaju pojazdy jakimi do tej pory wybrani papieże przemieszczali się, zaczynając od karoc kończąc już na bardziej nowoczesnych samochodach. W zbiorze tym znajduję się rownież samochód, którym jechał Jan Paweł II podczas nieudanego zamachu. I w tym właśnie miejscu dobiegło końca nasze ponad 5-godzinne zwiedzanie. Krótko podsumowując warto było poświęcić ten czas, aby zwiedzić i poznać to miejsce trochę bliżej. Niestety w samej Kaplicy Sykstyńskiej nie można było robić zdjęć, nie byłabym sobą jak bym nie spróbowała, ale niestety dostałam upomnienie. Sama Kaplica Sykstyńska nie robi wielkiego wrażania, może dlatego, że jest pełna tłumów turystów i nawet nie ma za bardzo miejsca, aby spokojnie tam postać i nacieszyć oczy tymi fascynującymi freskami oraz samym Sądem Ostatecznym, trzeba przyznać, że to przede wszystkim pomnik ludzkiego geniuszu, ciężkiej pracy oraz głębokiej refleksji nad życiem i losem człowieka.